Gdański marcepan

Obok mleka migdałowego i zupy migdałowej zasłynął gdański marcepan. Raczono się nim tutaj od początku XIX wieku. Przepis przybył ponoć z Persji. W Europie potentatami marcepanowymi była niemiecka Lubeka. Do dziś działa tam słynna fabryka Niederegger. Historia gdańskiego marcepanu – podobnie jak lubeckiego – sięga 1806 roku. W przeszłości marcepan był bardzo popularny w całej Europie. Dopiero czekolada sprawiła, że stracił na znaczeniu. Wyrabiano marcepan twardy i miękki, różnokolorowy i z dodatkiem bakalii. Służył do ozdabiania ciast ale nie tylko. Ponieważ marcepan jest masą bardzo plastyczną – wystarczy podgrzać go w dłoni aby dał się formować, robiono z niego figurki, zwierzątka a nawet szachy. Marcepanowe szachy bardzo motywowały graczy, zbijający zjadał zbitą figurę. Pomimo ofensywy czekolady w Gdańsku marcepan trzymał się mocno. Przed wojną w mieście było kilka manufaktur produkujących marcepan między innymi Haueiseina i Lindemanna. Działały do 1945 roku. Robiono w nich marcepan tradycyjną metodą. Bo choć składniki są zawsze takie same - migdały i cukier, to metody są różne. Tradycyjna to długi, pracochłonny proces. W tej chwili fabryki nie stosują już tej metody. Co gorsza marcepan jest czasami zastępowany przez inne, tańsze masy, aromatyzowane esencją migdałową. Percepan jest masą zawierającą, zamiast migdałów, zmielone jądra pestek brzoskwini lub moreli. Arachipan wytwarza się z orzechów arachidowych, zaś keszupan z orzechów nerkowca. Niestety producenci, takich „wynalazków”, którzy na opakowaniu powinni pisać "pralinka o smaku marcepanu" zamiast "pralinki marcepanowa", nie zawsze trzymają się tej zasady. Aby ocalić od zapomnienia smak prawdziwego marcepanu Kapituła Kulinarna Gdańskie Smaki postanowiła wskrzesić tradycyjną metodę produkcji marcepanu. W ten właśnie sposób powstają dziś Gdańskie Pralinki Marcepanowe.

Redakcja